Als je verliefd bent, spelen hormonen een grote rol, maar hoe duurzamer de relatie wordt, hoe belangrijker de communicatie wordt. En als je dan niet dezelfde taal spreekt, kan er onbegrip en verwijdering ontstaan. Daardoor kun je elkaar kwijt raken. Hoe kun je dat voorkomen? Met behulp van de taal der liefde. Om je partner op de juiste manier lief te kunnen hebben is het belangrijk om zijn of haar taal te spreken, anders praat je langs elkaar heen.
Als je verliefd bent, spelen hormonen een grote rol, maar hoe duurzamer de relatie wordt, hoe belangrijker de communicatie wordt. En als je dan niet dezelfde taal spreekt, kan er onbegrip en verwijdering ontstaan. Daardoor kun je elkaar kwijt raken. Hoe kun je dat voorkomen? Met behulp van de taal der liefde. Om je partner op de juiste manier lief te kunnen hebben is het belangrijk om zijn of haar taal te spreken, anders praat je langs elkaar heen. Je hebt immers een andere persoonlijkheid en je bent anders opgevoed. Met behulp van de oefeningen in dit werkboek ga je jouw liefdestaal en die van je partner ontdekken. Zodat je (weer) afgestemd raakt op elkaar. Daarbij worden de talen uitgelegd en word je uitgedaagd je liefde nieuw leven in te blazen.
Werk
Antoinette: “Ik weet niet of ik het nog wel vol hou”. Ze zucht. “ Eigenlijk ben ik er wel klaar mee”. Joris reageert geïrriteerd: “ Weer net zo vaag als altijd. Wat wil je nou eigenlijk? Hier kan ik niks mee”. Verontwaardigd kijkt hij mijn kant op. Joris is kleine zelfstandige. Ze hebben het financieel goed. De kinderen doen het goed op school. Antoinette werkt twee dagen per week bij haar vriendin in een kledingzaak en heeft, nu de kinderen naar de middelbare school gaan, veel tijd. Volgens Joris gaat het daar mis. Ze heeft te veel tijd om niets te doen en daar wordt een mens maar ontevreden van. Zelf werkt hij zo’n 75 uur per week en sport ook nog eens drie avonden. Antoinette voelt zich niet alleen ontevreden, maar ook onbegrepen. En ondanks goed contact met haar vriendinnen en familie voelt ze zich vaak eenzaam en verlaten.
De zaken moeten lopen zoals Joris wil
Joris is vorig jaar tegen een burn-out aangelopen en heeft toen een coach gehad. Ook botst Joris met zijn compagnon, die kan niet goed communiceren vertelt Joris. Joris is een pietje precies, wil graag dat de zaken lopen zoals hij wil. De zaak loopt daardoor ook fantastisch, Joris en Antoinette hebben veel geld, Antoinette beaamt dat Joris het zakelijk erg goed doet. Hij werkt hard. Joris heeft het zakentalent van zijn vader, met wie hij tot zijn 42e samenwerkte, Joris liep toen naar eigen zeggen aan het handje van zijn vader, en moest toen heel veel reizen. Nu heeft hij meer tijd voor zijn gezin en wil er echt voor gaan. Er is veel gebeurd en daar heeft hij spijt van. Hij wil dat de ruzies stoppen.
Razen en tieren
Antoinette wijst hem er op, dat hij zou kunnen beginnen met niet meer zo te keer gaan elke keer dat hem iets dwars zit. Joris reageert geïrriteerd en zegt dat het al te gek wordt als hij zijn gevoel niet meer mag uiten. Ik vraag door naar voorbeelden en het valt me op, dat Joris makkelijk raast en tiert als hem iets dwars zit. Bijvoorbeeld als hij een apparaat probeert te repareren en het lukt niet meteen. Als zijn zoon niet gelijk luistert. Als Antoinette het niet met hem eens is. En Antoinette wordt steeds meer gelaten, afwachtend, laat het over zich heen komen en uit haar eigen gevoelens niet meer. Op deze manier wordt hun relatie steeds verder uitgehold!
De functie van je gevoel
De boosheid heeft hier een zeer negatief effect. Dat hoeft niet altijd zo te zijn, emoties hebben hun functie. De positieve functie die woede in een conflict met een ander kan spelen, is als het gaat om grenzen aan te geven. Het kan je de kracht geven de confrontatie aan te gaan en op te komen voor iets wat belangrijk voor je is. Dat gebeurt van binnen. Je streeft er dan naar om de kracht van je emotie om te zetten in doelgericht gedrag waarbij je op een rustige en volhardende manier, met oog voor de belangen en gevoelens voor de ander, op komt voor datgene wat zo belangrijk voor je is. En dat is belangrijk voor Antoinette. Maar voor Joris is er helemaal geen sprake van grenzen, behoefte aan kracht of confrontatie. Het is meer een kinderachtig stampvoeten…
Ons brein is geen snelkookpan
Nu is het een wijd verspreid idee, dat het nodig is om je emoties te uiten. Dat het goed zou zijn om te schreeuwen als je boos bent. Dat lucht op, wordt er gedacht. Dat is een vergissing! Vroeger dachten de wetenschap dat het goed was om je emoties te uiten. De hersenen werden gezien als een soort snelkookpan, waarin heftige emoties steeds meer opgehoopt werden waardoor de druk steeds groter werd. Om ‘ontploffen’ te voorkomen moest je stoom afblazen: huilen, schreeuwen, stampvoeten, tegen een kussen slaan enzovoorts.
Dat idee is volkomen achterhaald! Het is juist gebleken dat woedeaanvallen onze woede verergeren en tranen helpen ons dieper in de put. Ons brein lijkt absoluut niet op een snelkookpan! Want als je gaat schreeuwen, voeg je energie toe aan je woede. Die groter wordt. Nog erger is het als je gaat schreeuwen tegen iemand anders, want dan roep je in diegene ook weer woede op en wordt de negatieve energie in totaal groter. Plat gezegd: je bent dan de boel aan het opfokken!
Ruimte voor gevoel
Ik merk dat Joris nog niet helemaal overtuigd is. Daarom probeer ik een andere beeldspraak, die ik las in het boek “Hallo Tarzan” van Gigi Sage. Ik zeg: “Het is net als met overgeven. Jij bent het kwijt, maar de ander zit er mee”. Joris begint spontaan te lachen, hij vertelt dat hij een zeer helder beeld voor ogen heeft, van iemand die een kater heeft, moet kotsen en de ander zit in de troep. Of het nu komt omdat we samen gelachen hebben en dat de spanning verbrak, of omdat hij nu beeldend voor ogen heeft hoe hij de relatie en het gevoel tussen hen “vervuilt”, er is iets wezenlijks veranderd, zo hoorde ik enkele weken later in ons evaluatiegesprek. Er was weer ruimte voor gevoel!