Een heel groot knelpunt in het leven en zeker in een liefdesrelatie zijn de verwachtingen die we hebben. We stellen zo hoge eisen, aan onszelf en aan elkaar. Stress, onbegrip en teleurstelling zijn het resultaat. Mijn advies is eenvoudig: hou op met die onuitgesproken verwachtingen te hebben, hou op met die eisen. Maar kijk wel naar je behoeften en wensen!
Een heel groot knelpunt in het leven en zeker in een liefdesrelatie zijn de verwachtingen die we hebben. We stellen zo hoge eisen, aan onszelf en aan elkaar. Stress, onbegrip en teleurstelling zijn het resultaat. Mijn advies is eenvoudig: hou op met die onuitgesproken verwachtingen te hebben, hou op met die eisen. Maar kijk wel naar je behoeften en wensen! Er zijn talloze manieren om je wensen te vervullen. Wees redelijk, kijk wat haalbaar is en vertel vervolgens gewoon heel vrolijk en vrij, openlijk over je wensen. Zonder daar de eis aan te stellen dat de ander er aan moet voldoen, dat is namelijk weer de keuze die de ander heeft.
Op het moment dat je elkaar vertelt wat je graag wilt en daarbij die ander helemaal vrij laat of die daar wel of niet aan tegemoet wil komen dan ben je op een goede manier bezig. Misschien vind je het wel onzin dat je zo zorgvuldig met elkaar om moet gaan. Vind je dat je partner als die van je houdt toch wel moet doen wat je wilt. Maar dat is kolder. Natuurlijk maakt het wel degelijk iets uit of je van binnenuit gemotiveerd bent om iets voor een ander te doen. Of dat je dat doet uit angst dat die ander je gaat afsnauwen of boos wordt. Dat maakt heel veel verschil.
Mijn vraag aan jou is: herken je dit? Wat vind je van wat ik hier schrijf? Ik ben benieuwd naar jouw mening en ervaringen!