Corina is een leuke, vlotte, zelfverzekerde vrouw. Met haar donkerbruine ogen, blanke huid en donkerbruine krulletjes een aantrekkelijke verschijning. Eric is een stoere man, haar kort geschoren, stevig gebouwd, een open en vriendelijk gezicht met felblauwe, openhartige ogen. Die openhartigheid heeft hij echter niet in zijn manier van spreken.
Corina is een leuke, vlotte, zelfverzekerde vrouw. Met haar donkerbruine ogen, blanke huid en donkerbruine krulletjes een aantrekkelijke verschijning. Eric is een stoere man, haar kort geschoren, stevig gebouwd, een open en vriendelijk gezicht met felblauwe, openhartige ogen. Die openhartigheid heeft hij echter niet in zijn manier van spreken. Integendeel, hij beantwoordt mijn vragen zo kort mogelijk en maakt met zijn houding duidelijk dat hij het maar niets vindt.
Ik krijg het gevoel dat ik aan het zeuren ben bij elke vraag en begin me wat ongemakkelijk te voelen. Aan de ene kant de open en spontane Corina, die zich inhoudt om het gesprek niet te overheersen. Aan de andere kant een volwassen kerel die de uitstraling van een wrokkige puber heeft.
Scheiden
Hun verhaal gaat over de laatste vijf jaar van hun relatie. Eric zat enorm met zichzelf in de knoop door het verlies van zijn ouders en zijn lichamelijke klachten na een ongeluk en vele operaties. Hij reageerde dit af op zijn gezin. Corina probeerde begripvol te reageren, maar voelde ook dat ze duidelijk grenzen aan moest geven omdat het gedrag van Eric de sfeer in het gezin verpestte. Op een dag hadden ze ruzie en Eric zei dat hij wilde scheiden. Hij riep de kinderen erbij en vertelde ze dit. Corina was verlamd en voelde zich terneergeslagen. De kinderen waren overstuur.
Spijt
Eric had hier dezelfde dag nog spijt van en werkte er hard aan om zichzelf bij elkaar te rapen. Een jaar later was de sfeer een stuk harmonieuzer en de omgang prettig. Corina bleef echter aan dat moment terugdenken, het moment waarop ze emotioneel afstand nam van Eric. Sindsdien voelt ze een kilte tussen haar en haar man. Eric neemt haar dit kwalijk en vindt dat het maar eens afgelopen moet zijn. Hij verwijt haar dat ze het niet achter zich kan laten en niet gewoon gelukkig is.
Destructieve relatie
Dat klinkt redelijk, maar zijn toon is verwijtend en wrokkig. Hij voelt zich het slachtoffer. Zijn houding is defensief, hij zit onderuitgezakt en straalt desinteresse uit. Wat speelt hier nog meer? Ik vraag me af of er misschien sprake is van een depressie. Maar als ik daar naar vraag wordt hij kwaad. Het is toch duidelijk dat het probleem bij Corina ligt? Hoe heeft Corina het toch weer voor elkaar gekregen? De familie en vriendenkring heeft ze ook al tegen hem opgestookt. Voor beide lijkt mij dit een destructieve relatie.
Of en hoe we hier uit gekomen zijn, lees je in mijn boek “Is je relatie te redden”. Met praktische handvatten voor mensen die dingen uit dit verhaal in hun eigen relatie herkennen.